اصل بنای بقعه مربوط بدوره دیلمیان است و گویا امیر عضد الدوله آنرا بنا کرده است وسپس در دورة تیموریان تعمیرو مرمت شده است.
در صفحه ۱۵۴ جلد دوم فارسنامه ناصری نوشته شده است که :
چون نوبت فرمانروائی فارس به امیر عضد الدوله دیلمی رسید بقعه را وسيع و گنبد رفیعی برآن قبر مبارک بساخت واین عمارت که اکنون بر قبر آن بزرگوار است از بناهای حسين علی میرزا فرمانفرماست که بعد از زلزله سال هزار و دویست وسی و نه بنا فرمود. وغاریکه آن بزرگوار در وقت ورود بجلگه شیراز منزل نموده، بعد از چندین سال باکویه در آن منزوی گشته و بنام او شهرت یافته آنرا (( غار بابا کوهی )) گویند .
درتکیه شاه میر علی بن حمزه چند نفر از پادشاهان آل بوبه مدفون شده اندکه از آنجمله است عمادالدوله، على، و رکن الدوله حسن ولی اکنون از قبور آنها اثری نیست .
حرم در وسط عمارت که در شمال صحن قرار گرفته واقع است که گنبدی بلند دارد و قبر در زیر آنست. طرفین آن در قسمت پائین یك راهرو ویك اطاق است و در بالا در هرطرفی دو گوشواره است وطرفين بقعه دو گلدسته بزرگ بنا شده است. در صحن چهار سرو کهن روئیده واکنون سبز و خرم است. از قراریکه مرحوم فرصت الدوله درکتاب آثار عجم نوشته است وقتی (( سید مراد خان زند)) ودفعه ای (( محمد زکی خان )) ودر دورة (( قاجاریه )) طهماسب میرزا (( مؤیدالدوله)) در سال ۱۲۳۴ه.ق آنرا مرمت
کرده اند و بهمین جهت در بالای در ورودی آن قطعه سنگی است که این ابیات بر روی آن نوشته شده است :
در زمان شاه غازی ناصر الدین پادشاه
آنکه شاهانرا بود ایوان جاهش سجده گاه
حكمران ملك جم شهزاده(( طهماسب ))که هست
هم مؤید ملك را و هم مؤید ازاله
داد فرمان نا کن ند این گنبد عالی که هست
پایه اش برپشت ماهی سایه اش بر روی ماه
حبذا زین گنبد و ایوان عالی كاندرو
زاده موسی ابن جعفر ساخته آرامگاه
سال تار بخش ((همایون)) جست از پیرخرد
گفت احسنت ای سخندان شاعر بافرو جاه
برفزا بردومين مصرا ع زیب آنگاه گو
برفراز آسمان شد پایه این بارگاه
( ۱۲۷۴ )
در این بقعه سه اثرهنری و بسیار ارزنده وجود دارد: یکی محجر چوبی خاتم کاری بسیار عالی است که بر روی قبر قرار دارد و شاهکار صنعت بشمار میرود. دوم سنگی است بطول قریب ۳ متر وعرض ۸۰ سانتیمترکه بربالای در ورودي بصحن نصب است وابراهیم سلطان فرزند شاهرخ تیموری باقلمی درشت وخط ثلث عالی این حدیث را بر روی آن نوشته و بعدا اطراف آنرا خالی کرده اند بطوریکه خط مزبور برجسته مانده است :
(( قيل لابراهيم بما اتخذك ال له خليلا - قال ماتغديت وما تعشيت الأمع الضيف كتبه ابراهیم سلطانه. )) سوم درب چوبی صحن است که سلطان ابراهیم روی آن کتیبهایی نوشته است .
سایر اماکن متبرکه شیراز :